Women Power Project goes Sula

Na hun avonturen in 2017 in Benin had Women Power Project de smaak te pakken! Plannen werden gesmeed voor een nieuwe editie met Rikolto. Van 20 september tot 30 september vertrekken deze 25 dames richting Sulawesi voor een nieuw avontuur. Volg hier hun verslag.

Nog 9 keer slapen… en we vertrekken met een groep van 25 enthousiaste West-Vlaamse ‘Power-ladies’ richting Sulawesi om volledig ondergedompeld te worden in de lokale cultuur en per mountainbike het cacao-programma van Rikolto te bezoeken. Onze fietsen worden voor een laatste controle naar de fietsenmaker gebracht, de laatste trainingsritjes worden gepland, energy-food wordt aangekocht en voorzichtig wordt al wat aan de valies begonnen. De spanning begint op te lopen… We hebben er alvast ongelofelijk veel zin! Het thuisfront kan van 20 tot en met 30 september op onze facebookpagina of via onze blog meegenieten van onze avonturen.

Het heeft iets van "de ronde van Vlaanderen"....dachten we zo: fysieke inspanningen, theoretische parcoursverkenningen, gepoetst materiaal, blinkende billen en kuiten,...

maar we ontbreken de o zo gekende rodania tune, de pers, het immense peloton, de massages.............maar vooral.......de snelheid.

Heeft het dan eerder iets olympisch? De vijf ringen symboliseren immers passie, vertrouwen, overwinning, ethiek en sportiviteit . Ook olympische atleten sleuren met dozen door luchthavens en hebben dezelfde tenuutjes aan...maar de overwinningsring ruilen we toch liever in voor een ring vol "leute".

We houden het dan maar gewoon bij een mooie, geestige vrouwenbende die het nuttige aan het aangename koppelt (waar hebben we dat toch geleerd , die utile dulci?): die het goede doel steunt, sportief bezig is en hopelijk zal genieten van een fantastische trip. Het team mist sinds vorige weekend één van zijn beste fietsers: koptrekker, uitdewindzetter, technisch verkenner en rots in de branding...ons Veerle kan het allemaal! Nog NOOIT eerder met de fiets gevallen, maar die ene val...is er verdorie enen te veel. En sinds gisteren weten we dat we slechts met 23 kunnen vertrekken: Eveline, de "kolle" van de bende, met haar leuke stoten en eeuwige smile is 't altijd gezonde leute. Onze allround sporter en feester moet ook noodgedwongen forfait geven. Veerle en Eveline, we gaan jullie missen!

Deze morgen vroeg zijn we bij de Bossuytjes vertrokken richting Schiphol, uitgewuifd door ons Ingeborgske en enkele (nu nog) enthousiaste husbands. Dit met een bus vol valiezen, fietsen, slingers (jaja, ons Grietje is jarig!) en een gezond sportontbijtje met verse fruitsap erbij. Jammer dat de bubbels in de frigo van Leers Nord zijn blijven liggen, die reserveren we voor de afterparty. Ondertussen fietsdozen ingecheckt en klaar om met Geruda Airlines te vertrekken. Flight GA89 from Schiphol to Jakarta....here we come...

uw reporters van de dag, Leen en Linde

Flight GA89 Van Guarda Airlines bleek een lange vlucht, dankzij de slaapmaskertjes en oordopjes (met dank aan Revor) en de inslapertjes van Jasmin hebben we dit vlot doorstaan.Onze culinaire conclusie was al vrij snel gemaakt, onder het motto ”rijst past bij alles.”Tussendoor werden de benen gestrekt tijdens onze binnenlandse tussenvlucht van Jakarta naar Makassar.

We werden door onze locals Decy & Dewi hartverwarmend onthaald maar al snel kwam de materiële ontnuchtering: de fiets van Ines valt uit de verpakking en de fietsdoos van Isabelle is niet mee. Een reminder om de fietsdoos binnen de opgegeven maten te houden :-) Maar eind goed al goed: de fiets kwam op de eindbestemming toe.

Een frisse cola, vers fruit & een gekoelde bus brengt ons tot aan het hotel. Tijd voor de kamerverdeling en nu genieten… jawel we hebben een zwembad, allicht onze eerste en laatste plons in het zwembad is zalig.

Met een frisse Bintang pint gaan we voldaan de avond tegemoet!

We kijken al uit naar morgen!

De fietsvriendinnen

Sofie & Sophie

Zondag 22 september - Fietsdag 0, een opwarmertje…

Dat we ons de voorbije nacht in luxe Revor bedden waanden, was er deze morgen al vlug aan te zien… aan het ontbijt alleen maar vrolijke en blije gezichten, (bijna) iedereen had goed en lang geslapen, van jetlags geen sprake, iedereen had duidelijk zin om aan deze dag te beginnen… Tuurlijk het was dan ook zogezegd een inloopdagje: busritje onder een broeiende zon (uurtje of 4 voor slechts 170 km), lunchke (welja nog een beetje rijst daarbij…), fiets monteren zoals volleerde velomakers om daarna aan onze eerste shake down rit te beginnen, kwestie van wat te acclimatiseren (34 graden, voelt als 42).

Wat dat inloopdagje betreft, de realiteit was echter verrassend, het werd eerder de hel van het Noorden maar dan in Sulawesi… Een waar slagveld! De zon op haar hoogtepunt, onverharde technische ondergrond (lees reusachtige steenbrokken) en vele niet-geplande hoogtemeters, amaai onze frak! Flashback naar de eerste dag in Benin: help, waar zijn we toch weer aan begonnen, opgeven is geen optie maar wel een flits door onze gedachten, fiets aan de haak voor altijd… maar wonder boven wonder, met bloedrode wangen onder een kletsnatte helm kwamen we aan bij de lokale moskee en werden we als helden ontvangen op het dorpsplein… we straalden op de foto met de locals. Met een gestreeld ego en volle moed voor morgen, fietsten we terug richting ons paalhotel.

Een super fris pintje/wijntje kon ieder bekoren (Dewy, chef logistics, werd dan ook meteen onze Queen of the day), iedereen terug courageus en curieus naar morgen…

Ons blijven volgen is de boodschap, onze nachten worden gegarandeerd korter en korter, onze dagen intensiever en lastiger maar alles overgoten met de slappe lach van pure miserie, de mooie omgeving, onze super spirit binnen de groep en onder het motto: yes we can!

Afsluiten doen we met een raadseltje en een quote met onze thuisblijvende Ingeborg in gedachten: “waaraan geef je geld uit en word je toch rijker van?... reizen! “

“Alcoholvrij bier is als lingerie aan de waslijn… het beste is eruit!”

Tot morgen

Neeltje en Neleke

Wakker geworden met het echte Benin-Sula sentiment, room number 1: a lot of small animals (volgens liseke), room number 2: no shower, room number 3: electricity and airco on the same circuit so just pull out het ‘peertje’ ! (Julie), room number 5: first Imodium patiënt. Dus iedereen heel vroeg wakker, ook met speciale dank aan onze enthousiaste buren van de moskee.

Samen met onze jarige Klaas zijn we enthousiast vertrokken voor onze eerste en laatste vlakke rit ... de afwezigen reden ook mee! deze keer geen tongen tussen de spaken maar puur genieten van rijstvelden, vele bruggetjes, schoolkids en ja zelfs een huwelijk meegepikt onderweg. Hoe zalig kan het leven hier zijn, deze namiddag met bootjes (neen niet zelf moeten duwen zoals bij de pedalo’s) een tochtje gemaakt richting drijvende huisjes met bezoek aan de locals.

Nu gezellig onze dag afsluiten met een bintangske en een wijntje.

Uw verslaggevers van de dag Linde en Lies

Deze morgen was iedereen (gelukkig) terug in topvorm want ons Linde verjaart! Ze werd verrast met een kleurrijk versierde fiets, luid gezang en een persoonlijke aanmoediging van haar nieuwe vriend Karl Vannieuwkerke. Klaar om de opwarmersrit van 62 km, 660 hm in een verzengende temperatuur van 42°C te trotseren.

De voormiddagrit bracht ons naar prachtige oneindige rijstvelden en kleine dorpjes waar we vlotjes doorfietsten. Ons belleke vond het na twee dagen met gesloten ‘frings’ toch tijd haar poep op de reservefiets te smijten.

Na een uitgebreid middagmaal bij de locals en de vele foto’s met de plaatselijke voetbalploeg, vertrokken we vol goede moed om de laatste hoogtemeters te verslaan. De rit verliep met veel ups en downs ;). We zwierden nog eens de beentjes los, om de laatste kilometers weg te zweten. Hierbij was Hilde iets te enthousiast, en kregen 'oeze dokteurs' weer een beetje werk.

Linde eindigde haar verjaardagsrit bij het koppeloton. De aperitief kon niet snel genoeg ingezet worden. Eerst een 'seuleke' (een emmer voor de niet West-Vlamingen :), nvdr ) over ons bestoft en bezweet koppeke in de ‘badkamer’ van de locals: 3 seulen en 1 slaapkamer om ons met 25 te wassen, om dan met tegenzin de vijf uur durende busrit te starten.

Maar niets is wat het lijkt. ‘Bella ciao, Bella ciao, onze muziekmobiel, een volle frigobox met bingtangs en zakken wijn, bergen chips en onverwachte hippe discolampen zorgden voor een ‘onvergetelijke’ busrit. ‘what happened on the bus, stays on the bus’. De rit kon niet lang genoeg duren;-)

Ons bed en een grote seule in de hotelkamer wachtten ons op. De Bintang gaf ons de nodige rehydratatie. Op naar een volgend hoofdstuk van dit avontuur.

J&J team Julie Jasmin

Na een echt wel basic nacht; zonder doucheslang, met open ruit, een echten “daglucht”, kakkerlakken en mieren bij de vleet ; een welverdiend ontbijtje... met ons potje NUTELLA! 

Onze vooruitzichten; Een RUSTIG fietsdagje vol cultuur en bezoek aan ons project; een coöperatie waar enkel “vrouwen” tewerkgesteld zijn; A REAL WOMAN POWER!!!  We werden er onthaald met een traditionele dans. Op de Cacao plantage hebben we ons boompjes geplant! 

Wat een rustig tochtje zou worden, draaide al snel uit op de “hell of Indonesia”; 45 graden, een weg die plots niet meer bestond, stof allom, nood aan water en het extreme verlangen naar onze beste vriend van deze reis; ijskoude BINTANG!!!! Onze slaapplaats: op de grond onder mosquito netten bij de plaatselijke boeren; prima voorbereiding om morgen onze koninginnenrit aan te vangen!

De BEBELLEKES

The Queen of the day werd vandaag Tinneke, de lucky bastard Nele ke T

Ons zwoel nachtje bij de lokale boeren werd verstoord door een gigantische wolkbreuk. Chalet nr 4 is noodgedwongen moeten verhuizen, in chalet nr 3 werden ratten gespot,...

5u30: wake-up voor de koninginnenrit, 86 km met 1440 hoogtemeters. Het eerste deel, hoofdzakelijk off-road, 30 km vlak, technisch stuk off-road, een heeel pittig stuk aan 20% om dan te starten aan de 20 km klim. Prachtige vergezichten, mooie natuur, de geur van drogende kruidnagel en de mysterieuze geluiden van de fauna. Samen bereiken we de top. Wat een gelukzalig groepsmoment. Nog 25km te gaan maar de wonderlijke wereld van Toraja-land doet dit vergeten. De typische huizen met hun prachtige daken staan te midden van de rijstvelden.

Together we did it again! We beleven een fantastische reis!

Hilde en Ines

Na een deugddoende nachtrust en een lekker ontbijt, beginnen we aan onze zesde fietsdag, 60 km en 1070 hm. Opmerkelijk zijn de Toraja huisjes (pagoda’s). Deze huisjes dienen hoofdzakelijk als opslagplaats en voor familiebijeenkomsten.

Na een pittige klim hielden we een koffiestop met een adembenemend zicht over het dal. Alle beentjes waren wel wat vermoeid maar ondanks alles hielden we ons taai.

Volgende stop na 609 hm was om iets te eten. Daar kregen we de kans om een Toraja huisje van binnen te bezichtigen. We hadden allemaal een klopje van de hamer en waren blij na de koffie-uiteenzetting om een cafeïneshotje te nuttigen...

Onder het motto “one team” werd onze rit dan verder gezet met elk op zijn beurt de nodige aanmoedigingen en druppels.

Aangekomen in het hotel werd het een leuke après-bike met de nodige bintangs.

Vandaag zijn we de dag gestart met alweer de happy-birthday hymne. Deze keer voor onze liefste voorzitster Julie. En zo geschiedden de eerste traantjes van de dag, maar zeker niet de laatste van deze emotioneel geladen finale-rit. De laatste rit beloofde toch niet de minste te worden, en dat is gebleken.

Na slechts enkele kilometertjes brak Sophie Bossuyt haar ketting, we werden achterna gezeten door een woeste waterbuffel, en de allerlaatste beklimming was een echte killer! Maar de ontlading boven op de top was immens, WE DID IT! Restten ons enkel nog een paar kilometers naar beneden, en het zat er echt op. De laatste afdaling bleek echter niet zonder gevaar, want Nele Rondelaere schoof onderuit, gelukkig zonder veel erg.

In het hotel waar we onze fietsen terug in de dozen staken en ons konden douchen, werden we nog getrakteerd op een optreden van kinderen uit een weeshuis waar we eerder op de dag halt hielden voor onze lunch. Tijdens het diner (eindelijk eens frieten en spaghetti na de eindeloze rijst, kip en maiskoekjes!!!) haalde onze TOP begeleider Sander zijn beste West-Vloams boven en verraste ons met een zelfgeschreven afscheidsgedicht.

Om 23u dan op de nachtbus richting Makassar. Zzzzz....

Uw verslaggevers van de dag: Hadewych en Griet

Queens of the day: Linde Vandaele en Isabelle Goemaere Lucky bastard: Hilde Meuleman

Na een nachtelijke busrit van 8 uur, doorheen bergen en landelijke dorpen, kwamen we moe maar voldaan aan op bekend terrein in Makassar: waar het allemaal begon...

Nog kunnen genieten van enkele uren slaap in een luxueus groot bed: ZALIG! Lekker ontbijtje, shopje in de stad, beetje chillen aan het zwembad of massageke. Klaar voor onze lange vliegreis huiswaarts: de warme knuffels zullen deugd doen!

Wat een ongelofelijk avontuur...met een toffe bende madammen... blij en dankbaar dat we dit mochten meemaken! Dit kunnen ze ons nooit meer afnemen.

Uw verslaggevers van de dag,

Ann en Liselotte!

Na 2 vluchten van in totaal 16 uur met tussenlanding in Jakarta landen we eindelijk in Schiphol. Het zoeken naar de bagage en de fietsdozen kan beginnen. Maar met ons goed geolied team verloopt dit zoals de voorbije week vlekkeloos. We verlieten de warme zon en komen toe in de druilerige koude regen. Eenmaal op de bus komt het besef dat dit prachtig avontuur ten einde loopt en dat we elkaar deze week toch hard zullen missen... maar de hereniging met elk zijn gezin zal dit vast en zeker goed maken!!

Dagboekschrijfsters van de dag, Celine & Delphine

Wisten jullie dat... Did you knew that...

Ons Julie de perfecte voorzitster is...alleen zooo jammer van die champagne die veel beter ging smaken dan in de frigo in Leers-Nord...

Ons Nele R. de centen heeft beheerd zoals een echte huismoeder....

Er naast Kwik en Flupke, Waldorf en Statler, Gaston en Leo een nieuw duo is geboren: onze Sander en de Klaas...

Opvoeden door vrouwen wel heel snel gaat: ze beiden al perfect westvloams verstaan en Sander zelfs al dicht in onze taal over z'n madammen...

Het systeem van "de digitale wachtkamer" op zijn retour is...En consultaties tijdens het fietsen zijn overgewaaid vanuit Indonesië...

Our Dewi our second mom was. The whole team the most helpfull ever was... Terima Kasi... Rikolta beautifull projects has in Indonesië. They really add value there for local farmers...

We 7 dagen fietsten ipv 6....
We 5000 hoogtemeters trotseerden ... Dit 250 keer de Poelberg is...

Er geen technische fiets skills vereist waren... We nog nooit zoveel ex-asfalt en keien hebben gezien... De beste fietsers maar blijven druppelen zijn...

Er 21 jaar verschil is tussen de jongste en de oudste fietser...

Ook de naamplaatjes van ons Eveline, Veerle en Frouke de eindmeet hebben bereikt...

We veel stralende "queens of the day" hadden... We ook welverdiende "lucky bastards" uitkozen....

De muziekmobiel ook heeft rondgereden.... Onze vrienden van de moskee wel heel vroeg wakker waren...

Er veel "massiens" zijn in Sulawesi..."yesh yesh yesh"... Boerin Maria een ratje had in haar keuken....

We een ouderwetse "gangvergadering" hebben gehouden... Dit geleden was uit onze humanioratijd...

De hipste nacht/disco bussen in Sulawesi rondrijden....

De farma sector een piek heeft gekend in september... Ook pringles en sultana pizzakoekjes een onverklaarbare omzetstijging meemaakten....

We 875 liter water door onze camelbags naar binnen zogen... We ook 220 flessen 75 cl bintang achterover sloegen...

Wijnvaatjes perfect in fietsdozen passen...

We op 7 december onze afterparty hebben...

De menu wellicht geswitcht wordt naar kip en kip, rijst en rijst, maiskoeken en maiskoeken...met bijhorende aroma's en geuren...

Wisten jullie dat ....

Het een olympisch toffe bende was in een mega magisch avontuur ... We elkaar niet uit het oog gaan verliezen... En onze buddy checks zullen blijven uitvoeren....