Een Classic op maat is echt iets heel bijzonders

Vredeseilanden organiseert een Classic ook op maat. Dat betekent dat we op vraag een mountainbikereis uit ons aanbod organiseren voor vrienden, verenigingen maar ook bedrijven. Marc Cosaert, partner EY, heeft al een Classic naar Nicaragua in de benen. Na zijn eerste Classic, zag hij het potentieel om dat ook eens met een groep bevriende ondernemers te doen. Hij trok Herman Van de Velde, bestuurder van NV Van de Velde, mee in een nieuw avontuur.

“Ik deed in 2013 al eens mee, en dat avontuur is blijven nazinderen. De fietsuitdaging is én blijft een belangrijke reden om het nog eens opnieuw te doen. Nog eens terug naar het prachtige Nicaragua maar nu met een groep vrienden. Een week op de fiets met ondernemers, vrienden en andere relaties is leuk vertoeven. Het is niet alleen een sportieve uitdaging, er ligt ook een andere opportuniteit. Ideeën uitwisselen over een topic dat het ondernemerslandschap ook boeit: social responsibility. Het is fijn om van gedachten te wisselen, te leren hoe andere ondernemers er over denken en hoe het in de praktijk gebracht wordt. De groep is ook heel verscheiden, wat nieuwe invalshoeken oplevert. Wat doen ’NGO’s , wat doet Vredeseilanden, wat is het concept? Dat allemaal eens van dichtbij én samen mogen doormaken. Ja, dat maakt het boeiend. Voor mij is deelnemen aan zo’n Classic daarom een dubbele win. Een win voor Vredeseilanden en de boeren. Maar ook een win voor relaties, vrienden en mezelf. Om dieper op interessante thema’s in te kunnen gaan én om de conditie op peil te houden.”

Herman: “We zitten voorlopig niet stil. De groep is zeer uiteenlopend. Er zijn mensen bij die zeer sportief zijn. Die hebben bij wijze van spreken geen fysieke voorbereiding nodig. Anderen zijn wat minder sportief of hebben de laatste jaren minder sport gedaan. Zij zien dit echt als een doel om de conditie op peil te krijgen. (enthousiast) Ik zie ook mensen die daar echt een mentale boost van krijgen. Die mij bedanken en zeggen “Tof dat je dit georganiseerd hebt. Ik voel mij fysiek en psychisch tien keer beter!”.” Marc: “Iedereen traint op zijn eigen manier. Maar we hebben er in het voorbereidingstraject uiteraard wel voor gezorgd dat we elkaar af en toe ook in groep treffen en fietsen. De meesten hebben zo in? een energy lab een? inspanningstest doorgemaakt, sommigen zelfs al 2 keer. Zij volgen nauwgezet het schema dat ze meekregen. Het is plezant om te zien hoe sommigen al gevorderd zijn en naar die reis toe leven. Naast trainen doen we tijdens de voorbereidingen natuurlijk ook van alles voor sponsoring. We organiseerden al een filmavond in april. Dat was een topsucces! Meer dan 500 mensen kwamen kijken naar één van de drie Belgische films die we selecteerden. De voorbereiding daarvan en het samen zijn die avond, ook dat was echt plezant! Dan is er nog een tweede sponsoractiviteit: een comedyavond in oktober. Omdat er wel wat tijd kruipt in de voorbereidingen, hebben we voor elk van onze initiatieven een werkgroep opgesteld. (op dreef) We hebben ook nog een werkgroep rond truitjessponsoring. En er is er ook nog eentje voor het organiseren van onze fietstocht in augustus. Het feit alleen al van die werkgroepjes te hebben, telkens met andere mensen erin, ook dat is plezant! (tevreden) Iedereen trekt mee aan de kar.”

“Ik ben nogal gewoon om dingen te organiseren voor vrienden en collega’s. Ik had al een paar jaar de Vredeseilanden Classics zien passeren en elk jaar dacht ik “Ik ga meedoen!” (zucht) Maar dat paste natuurlijk nooit in mijn agenda. Gebeten door het enthousiasme van Marc, hebben wij een hele tijd geleden de handen in elkaar geslagen en nu kunnen we dit samen doen. Fantastisch vind ik dat! Daarnaast heeft de ontwikkelingsproblematiek me ook altijd geboeid en geïnteresseerd. Ik ben een ontwikkelingseconoom van vorming, heb trouwens ook in Afrika gewerkt, en ik heb een dochter die in Afrika woont en werkt. Ook dat zijn redenen waarom die reis mij enorm aantrekt. Maar ook de reis zelf: dat wordt fantastisch! Veel mensen van onze groep ken ik al, maar daarom nog niet zo goed. Je moet eens zien hoe dat die groep stilaan aan elkaar begint te hangen. Dat gaat precies vanzelf. Echt heel mooi.”

Herman: (enthousiast) “Ja, uiteraard! Als ik daarover vertel aan vrienden of andere ondernemers, merk je dat iedereen ongelooflijk enthousiast is. Maar natuurlijk is niet iedereen sportief zo gebeten of fysiek in staat om dat te doen. In die zin is het niet voor iedereen weggelegd. (fier) Iedereen is toch een beetje gezond jaloers dat we dit doen. Er zijn veel mensen die nu nog willen meegaan met onze groep, maar spijtig genoeg is het volzet. (lacht) Ze hopen dat er nog een aantal mensen zouden afhaken.”
Marc: (vult snel aan) “De enige oplossing is om dat nog eens organiseren, Herman. Maar dan wel op een andere locatie! (lacht). Ik heb trouwens al heel veel mensen individueel aanbevolen om mee te doen met een Vredeseilanden Classic. Ja, zo’n speciale editie heeft wel echt iets heel bijzonders. Je kent de mensen die meegaan. Maar het is eens in een totaal andere context en in het teken van een specifiek onderwerp, namelijk die social responsibilty en NGO’s. Dat is een onderwerp waar je onder vrienden meestal toch niet toe komt. Maar nu dus wel. Het is fijn om daar eens over door te bomen met mensen die je kent. Dat is een andere dimensie van een relatie. (denkt na) Die eerste Classic die ik meemaakte, daar kwam ik terecht in een groep waar ik niemand kende. Pas op, dat duurt nog geen 2 dagen en je kent ook al iedereen. Maar dat is nu toch anders. Nu gaat dat meer in de diepte denk ik.” Marc: “Voor we afsluiten, toch nog één ding wil ik met jullie delen. Ik ben benieuwd of Herman dat ook zo ervaart. Ik voel mij wel ook een stuk verantwoordelijk voor de groep. Ja, wij zijn ook de organisatoren natuurlijk. Mijn grootste persoonlijke uitdaging is om een balans te vinden: dat het voor iedereen fysiek haalbaar is én dat het ook voldoende plezierig blijft. Ik wil nooit mensen afschrikken, dat het niet haalbaar zou zijn voor iemand. Maar anderzijds, en dat is het dilemma, moet je ook voldoende realistisch zijn over de fysieke uitdaging. Dit doe je niet zomaar zonder training.” Herman: “Ik ben akkoord, bij mij is dat ook. Ik heb mij voorgenomen, ook al ben ik verschrikkelijk competitief, om ervoor te zorgen dat iedereen deze reis onder goede omstandigheden kan beleven. Ik wil daar echt voor zorgen.” Marc: (beetje plagend) “Herman, ik ben toch wel stevig aan het doortrainen nu hoor… . (lacht) Maar maak je geen zorgen! Dat is niet om u eraf te rijden, of niet om overal de eerste boven te zijn. Maar om er volop van te kunnen genieten en onder de mensen te kunnen zijn!”